Geboren in 1963 in de industriestad Eindhoven. Een stad destijds gedomineerd door een groot elektronicaconcern, Philips. Met vestigingen op vele industrieterreinen maar ook midden in de stad. Een terrein met een groot hek er omheen en bewaking bij de poort. Een soort “verboden stad”. Alleen toegankelijk voor de eigen werknemers. Tegenwoordig zijn de hekken weg en is het terrein een bakermat van innovatie bedrijfjes.
Ik ging na de lagere school naar de HAVO. Deze periode kenmerkt zich door één belangrijk ding. Hier ontdekte ik voor het eerst de computer. Een apparaat die je jouw wil kon opleggen en dan braaf deed wat je hem voorschotelde (mits je geen fouten maakte).
Ook ontdekte ik scouting. Het avontuur in de natuur, en leerde ik spelenderwijs om dingen te organiseren. Activiteiten, kampen, spelen, verhalen vertellen tijdens een kampvuur.
In Eindhoven doorliep ik na de HAVO de HTS. De richting Werktuigbouwkunde voor een brede solide technische basis. Onnodig te zeggen dat ik altijd hoge cijfers had voor alle vakken waar computers om de hoek kwamen kijken.
Was de eerste baan nog een traditionele werktuigbouwkundige functie, daarna ging ik via CAD/CAM weer de computerkant op en ben dat sindsdien ook blijven doen.
Zo ontdekte ik rond 1995 Linux en open source software (toentertijd nog als Open Source geschreven). De enorme vrijheid die kwam kijken bij het tot je beschikking hebben van heel veel uitstekende software werkte enthousiasmerend. Rond die tijd had ik een adviesfunctie bij organisatie die door het Ministerie van Economische Zaken werd betaald. Dat gaf me de gelegenheid om lezingen over Linux en open source te geven door het hele land. Ook kon ik aanhaken bij initiatieven in andere landen en in de Brusselse EU.
Dat was ook de tijd dat ik mijn eerste boek over deze materie schreef. En van het ene boek kwam er een volgende. En een volgende. En na de boeken kwam de columns in vakbladen.
En hele mooie, innovatieve en uitdagende projecten.
Maar de enorme persoonlijke bekendheid zakt natuurlijk weg als het nieuwtje eraf is. Gelukkig bleven de leuke projecten komen. En ik bleef ook boeken schrijven.
Toch komt soms de verveling bovendrijven en rond die tijd startte ik een tweede carrière als vrijwillig brandweerman. Een functie die ik naast mijn werk deed en waarbij het onverwachte, het spannende maar ook het hulpverlenen een mooie combinatie vormen.
Rond 2017 was het tijd voor een nieuwe stap. Maar een die minder vrijwillig was dan anders. Een forse burn-out stak op. Blijkbaar is het niet zo verstandig om 10 jaar lang hard te werken, tevens brandweerman te zijn, boeken te blijven schrijven en een gezin te hebben waarin complexe zorgvragen leven. De les die ik daaruit geleerd heb is dat lol hebben belangrijker is dan omzet.
En dat doe ik tegenwoordig. Ik zet mijn niet-onaanzienlijke technische computerkennis in om leuke klussen te doen bij leuke klanten. Kortom, heb jij een vraag of uitdaging en zoek je een oplossing? Laten we dan eens praten. Gewoon, voor de lol.